Konstrukcja aktu zasadniczego

Wyjściowe przesłanki i zalecenia
dotyczące konstrukcji przyszłego aktu zasadniczego
polskiego państwa narodu polskiego


Lublin, 30 XII 2009 r.

Misja polskiego państwa jako bytu polityczno-gospodarczo-monetarno-finansowego jest następująca: państwo polskie stanowi organizację umożliwiającą realizowanie celów zbiorowości ludzi na najwyższym poziomie. Zbiorowość ludzi w imieniu i na rzecz których państwo polskie sprawuje funkcje zarządcze stanowi naród polski (będący w zdecydowanej dominancie), mniejszości narodowe (żydowska, niemiecka, ukraińska, białoruska, rosyjska, litewska, czeska i słowacka), narodowości oraz grupy etniczne. Zbiorowość taka stanowi społeczeństwo (nie mylić z narodem), które charakteryzuje wielowyznaniowość ze zdecydowaną dominantą wiary rzymsko-katolickiej. Mamy również wiernych kościołów: prawosławnego, protestanckiego, mojżeszowego i wielu innych.

Geografia rozmieszczenia mniejszości narodowych, narodowości oraz grup etnicznych powoduje znaczne ich skupienie w poszczególnych regionach kraju, co znacznie implikuje, między innymi, zagadnienie podziału administracyjnego kraju. Aspiracje tych środowisk idące w kierunku autonomii, własnego szkolnictwa i języka urzędowego wyraźnie wykraczają poza dopuszczalne ramy unitarnego państwa, nie mówiąc o ich sprzeczności z zasadą demokracji. Prawo własności do nieruchomości powinno rozstrzygać odrębnie własność działki gruntowej i własność trwałej zabudowy. Zmiany muszą iść w kierunku przekształcenia definicji rzeczy w zakresie nieruchomości przez uznanie za odrębną rzecz działki gruntowej i trwałej zabudowy. Prawo własności do działki gruntowej przysługiwałoby wyłącznie obywatelowi państwa polskiego z wyłączeniem przedstawicielstw dyplomatycznych akredytowanych przy głowie polskiego państwa, a prawo do trwałej zabudowy nie podlegałoby tym ograniczeniom. Nadto własność do działki gruntowej przysługiwałaby jedynie obywatelowi polskiego państwa nie będącego jednocześnie obywatelem innego bytu politycznego.

Administracyjna struktura polskiego państwa musi koniecznie przewidywać województwa makroregionalne w liczbie nie większej niż trzynaście. Samorządy lokalne powinny pozostawać jedynie na poziomie gmin bez struktur pionowych z dopuszczalnością współpracy międzygminnej na zasadzie porozumień dwu albo wielostronnych bez ograniczeń z tytułu przynależności do powiatu (starostwa) czy też województwa.

Akt zasadniczy polskiego państwa powinien być sformułowany bez uwzględnienia jakichkolwiek ograniczeń i jako podstawowy akt prawny musi odzwierciedlać w pełni wolę narodu polskiego uwzględniającą realność istnienia innych grup ludności w ramach społeczeństwa polskiego. Jeżeli tak sformułowany akt zasadniczy polskiego państwa będzie pozostawał w sprzeczności z zastanym stanem prawnym to ten ostatni będzie musiał być do niego dostosowany w zakreślonym terminie.

Bierne prawo wyborcze do urzędów oraz organów ustrojowych wymienionych w akcie zasadniczym będzie przysługiwać obywatelom państwa polskiego narodowości polskiej nie będących jednocześnie obywatelami innych bytów politycznych. Obowiązki oraz prawa obywateli polskiego państwa wynikać będą z samego aktu zasadniczego oraz Konstytucji Sił Zbrojnych, ustaw kwalifikowanych, kodeksowych a także innych aktów z nim związanych.

Gradacja funkcji ogólnych państwa musi przybrać postać:
- wychowanie, oświata, nauka i szkolnictwo wyższe
- siły zbrojne (wojsko) i służby
- gwardia narodowa i służby
- policja i służby penitencjarne
- sądownictwo
- publiczna ochrona zdrowia
- prokuratura
- transport i komunikacja publiczna
- finanse publiczne. Pozostałe resorty, poza szczególnym wyliczeniem funkcjonują na równorzędnych warunkach.

Preferencje gospodarczo finansowo własnościowe obejmować muszą obligatoryjne, zarządcze parametry przezornościowe, tj. dopuszczalny udział kapitału zagranicznego w wybranych obszarach gospodarki (segment finansowy, tj. banki oraz instytucje ubezpieczeniowe), przemysł metalurgiczny (huty stali i metali kolorowych), produkcja i przesył energii elektrycznej, dopuszczalna wielkość długu publicznego i dopuszczalny przedział dla wskaźnika wzrostu gospodarczego, inflacji, importu i eksportu w relacji do wzrostu gospodarczego. Po drugie, listę obszarów gospodarki będących przedmiotem monopolu państwa. Po trzecie, listę aktywności gospodarczych (przedsiębiorstw) z wyłączną własnością skarbu państwa. Po czwarte, listę przedsiębiorstw (ułomnych spółek akcyjnych) z dopuszczalną własnością prywatną bez praw zarządczych (przedsiębiorstw na rzecz zaopatrzenia służb mundurowych). Po piąte, listę powszechnych podatków (danin publicznych obowiązujących wyłącznie na terytorium polskiego państwa wraz z ogólnymi zasadami ich określania i poboru). Po szóste, listę podatków lokalnych wraz z ogólnymi zasadami ich określania i poboru). Po siódme, dynamiczną konstrukcję indywidualnego, minimalnego ubezpieczenia emerytalnego.

W moim przekonaniu możliwość spełnienia misji przez polskie państwo zależy wyłącznie od mądrości i postawy narodu polskiego szczególnie w sprawie akceptacji aktu zasadniczego nowo proponowanego bytu politycznego określającego ład polityczno gospodarczo finansowo własnościowy. Do stworzenia takiego aktu konieczne jest bezkompromisowe przyjęcie zasad i reguł. Po pierwsze, naród polski jest wyłącznym suwerenem politycznym określającym zbiór wartości stanowiących jego rację stanu, to jest elementów nienaruszalnych dla nikogo i nie podlegającym żadnym negocjacjom. Po drugie, aspiracje i ambicje pozostałych grup ludności polskiego społeczeństwa wymagają prawnego usankcjonowania z zachowaniem zasady, że ich obowiązki i prawa nie mogą być szersze od obowiązków i praw narodu polskiego. Po trzecie, przyjęcie monarchii dziedzicznej jako zasady konstrukcji państwa z zastosowaniem zasady demokracji tylko tam, gdzie nie ma już innego rozwiązania. Po czwarte, w ustroju politycznym należy tworzyć urzędy/organa jednoosobowe z dłuższymi kadencjami wszędzie tam gdzie jest to możliwe z wprowadzeniem odpowiedzialności karnej obok politycznej. Po piąte, urząd króla ma silne umocowanie wykonawczo zarządzające, gabinet ministrów jest organem wykonawczym powoływanym i odwoływanym przez króla; Sejm z izbą poselską i senatorską jest organem tylko legislacyjnym tworzącym prawo; król zdaje sprawę w całości spraw państwa przed Zgromadzeniem Narodowym wybieralnym na dwunastoletnią kadencję z każdego powiatu/starostwa.

Przyjęcie aktu zasadniczego polskiego państwa wymaga bezwzględnie referendum całego społeczeństwa przed uchwaleniem przez sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Wynik referendum musi być wiążący dla sejmu. Nie można bowiem doprowadzić do uchwalenia kolejnego bubla prawnego z uwagi na brak zaufania do tak zwanego warszawskiego establishmentu polityczno gospodarczego majoryzującego zbiorowość sejmową. Akt zasadniczy polskiego państwa nie powinien wychodzić poza pięćdziesiąt artykułów i stanowić zbiór definicji pojęć, racji stanu oraz podstawowych rozwiązań ustrojowych z delegacjami do aktów szczegółowych różnej rangi.

Waldemar O.
redaktor "Biuletynu"