Goodbye, Edelman!
2 października 2009 r. zmarł w Warszawie Marek Edelman, jeden z wielu hołu-
bionych przez media "autorytetów moralnych". Był członkiem Żydowskiej Organiza-
cji Bojowej i jednym z przywódców powstania w getcie warszawskim. Po wojnie wielokrotnie występował przeciwko "polskiemu antysemityzmowi", którego miał do-
świadczyć podczas wewnątrzpartyjnych utarczek komunistów w roku 1968. Wraz
z innymi Żydami zaangażował się w działalność najpierw prowadzonego przez je-
go rodaka Jacka Kuronia Komitetu Obrony Robotników a potem "Solidarności"
przy Okrągłym Stole.
Po 1990 prowadził działalność polityczną w ramach ROAD, a następnie Unii Demokratycznej, Unii Wolności oraz Partii Demokratycznej - formacji politycznych nieoficjalnie reprezentujących żydowskie interesy w Polsce. Jako współpracow-
nik Lecha Wałęsy przewodniczył Komisji ds. Mniejszości Narodowych przy Komite-
cie Obywatelskim. W 1999 roku wystosował apel z prośbą o agresje NATO na Jugosławię, który został opublikowany w wielu zachodnich gazetach. Całym se-
rcem popierał agresywny terror na Bałkanach, nigdy też nie wyraził się krytycznie o zbrodniach wojennych popełnionych przez sojusz na cywilach. Podobnie jak inny "tropiciel antysemityzmu" Władysław Bartoszewski stał się ikoną "tolerancji"
i medialnie wykreowanym autorytetem wielu Polaków.
Ataki Edelmana na wolność słowa w Polsce przybierały zawsze formę oficjal-
nych apeli do władz państwa od których domagał się m.in. zamknięcia rozgłośni
Radia Maryja. Cynicznie twierdził, że jest zwolennikiem wolności wypowiedzi
dopóki nie krytykuje się żydowskich roszczeń względem Polski, co w totalitarnej de-
mokracji IV RP uosabianej przez braci Kaczyńskich jest niedopuszczalne. Edel-
man był nieprzejednanym wrogiem swobodnego wyrażania poglądów narodowych
w Polsce, a jednocześnie zażartym obrońcą izraelskiego reżimu, w obronie któ-
rego apelował przed ONZ-wską konferencją przeciwko rasizmowi. Zawzięcie bronił
Jana Tomasza Grossa i jego publikacji przedstawiających Polaków jako "wspó-
łwinnych Holocaustu".
Tadeusz Zieliński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz